رویداد گرمایش استراتوسفر در قطب جنوب نیمکره شمالی را تحت تأثیر قرار می دهد

---

یک مطالعه اخیراً نشان داده است که یک رویداد شدید گرمایش ناگهانی استراتوسفری بر فراز قطب جنوب در سال 2019 باعث تغییراتی در سطح بالایی جو در نیمکره شمالی شد.

گرمایش ناگهانی استراتوسفری (SSWs) اختلالات بزرگ هواشناسی است که با ناهنجاری های جو زمین مرتبط اند. آنها مربوط به تاوه قطبی (vortex) هستند، جایی که بادهای اطراف قطب دمای استراتوسفر قطبی را افزایش می دهند و باعث تضعیف تاوه قطبی می شوند.

رویدادهای SSW همچنین تأثیر گسترده ای بر اتمسفر نیمکره مقابل دارد  که تا ترموسفر فوقانی و یونوسفر امتداد دارد. SSW ها بیشتر در قطب شمال رایج هستند و باعث ناهنجاری در کل محتوای الکترون (TEC) - تعداد کل الکترونهای ادغام شده بین دو نقطه - و در نسبت ترموسفری اکسیژن/نیتروژن در نیمکره جنوبی می شوند.

SSW های کمتری در قطب جنوب وجود دارد و بنابراین شانس کمتری برای مشاهده تأثیرات آنها در نیمکره شمالی است.

با این حال، یک رویداد SSW شدید در قطب جنوب طی سپتامبر 2019 به دانشمندان از رصدخانه Haystack MIT اجازه داد تا با مطالعه تغییرات در جو فوقانی اروپا و آمریکای شمالی، تأثیر آن را در نیمکره شمالی تجزیه و تحلیل کنند.

لاریسا گونچارنکو و همکارانش تغییرات قابل توجهی را در قسمت بالایی جو در عرض های جغرافیایی معتدله نیمکره شمالی مشاهده کردند که نه تنها به دلیل شدت آنها ، بلکه به دلیل محدود بودن آنها در محدوده طول جغرافیایی بین 20 تا 40 درجه نیز قابل توجه است.

به گفته محققان ، آنها همچنین طولانی مدت بودند ، اما بین آمریکای شمالی و اروپا متفاوت بودند. تغییر TEC در غرب ایالات متحده در سراسر سپتامبر ادامه داشت ، اما در اروپا کوتاه مدت بود که نشان می دهد مکانیسم های مختلفی در حال کار است.

قطب جنوب عملاً خالی از سکنه است و یکی از بادخیزترین نقاط روی زمین است.

به گفته محققان، یکی از دلایل این تفاوت بین مناطق می تواند تفاوت در بادهای مداری مزوسفری جریانات شرق به غرب باشد.

تفاوت در زاویه انحراف مغناطیسی می تواند یکی دیگر باشد. تفاوت بین شمال مغناطیسی و شمال جغرافیایی بسته به موقعیت روی سطح زمین متفاوت است و در طول زمان تغییر می کند. در مناطق با انحراف بیشتر، بادهای مداری می توانند بهتر پلاسما را به ارتفاع بالاتر یا پایین تر منتقل کنند که منجر به تجمع یا کاهش تراکم پلاسما می شود.

SSW های کمتری در قطب جنوب وجود دارد و بنابراین شانس کمتری برای مشاهده تأثیرات آنها در نیمکره شمالی وجود دارد. با این حال ، تعداد بیشتری از نقاط مشاهده TEC در نیمکره شمالی وجود دارد که امکان اندازه گیری دقیق ناهنجاری ها را در هنگام وقوع فراهم می کند.

به گفته تیم MIT ، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است تا دقیقاً مشخص شود چگونه این عوامل بر ارتباط بین رویدادهای استراتوسفری قطبی و فضای نزدیک زمین در نیمکره مقابل تأثیر می گذارد. این مطالعه در مجله Geophysical Research Letters منتشر شده است.