پیش بینی اولیه موسمی 2020 شبه قاره هند

---

موسمی جنوبغربی (تابستانه) هند همه سالی حوالی ١ ژوئن در کرالا آغاز می شود و تا سپتامبر ادامه دارد. چندین الگوی پیوند از دور (شاخص های اقیانوسی - جوی) وجود دارد که ما برای پیش بینی مونسون آنها را بررسی می کنیم. 

اولین پیوند از دور، پوشش برف اوراسیا است. پوشش برف زیر نرمال از اواخر زمستان تا بهار معمولاً به معنای یک موسمی خوب است. با نگاهی به داده های آزمایشگاه دانشگاه راتگرز، می توانیم ببینیم که ناهنجاریهای پوشش برف در فوریه سال ٢٠٢٠ در سومین رکود کمترین میزان بعد از سال های ٢٠٠٢ و ١٩٩۵ قرار داشت. میزان وسعت برف فصل زمستان ٢٠١٩/٢٠٢٠ به طور کلی در کمترین حد از سال ٢٠٠٧ بود.  

پارامتر دیگری که ما بررسی می کنیم، نوسانات شبه دوسالانه (QBO) است که مقادیر بادها در استراتوسفر را نشان می دهد. مقادیر منفی به معنای جریانات شرقی و مقادیر مثبت به معنای بادهای غربی ست. مقالات نشان داده اند که QBO فاز (منفی) در تراز ١۵ هکتوپاسکال طی فصل زمستان به طور معمول به یک موسون تابستانه ضعیف ختم می شود.  QBO فاز منفی در تراز ۵٠ هکتوپاسکال  در طول فصل موسمی نیز می تواند به معنای یک موسون ضعیف باشد. همانطور که می بینیم، در طول زمستان گذشته جریانات شرقی در تراز ١۵ هکتوپاسکال تمایل داشتند به تراز ۵٠ هکتوپاسکال برسند. نزول آهسته بوده است، اما نشانه هایی وجود دارد که در طول تابستان امسال رسیدن بادهای شرقی در لایه پایینی استراتوسفر امکان پذیر است. 

برخی مولفه های اقلیمی، مبتنی بر تاثیر دمای سطح آب دریا با بارندگی در هند هستند. بزرگترین موردی که در سال ٢٠١٩ به ایجاد یک موسمی نزدیک به بالاتر از حد نرمال کمک کرد، گسترش قویترین دوقطبی مثبت اقیانوس هند (IOD) در طول تابستان تا پاییز بود. در طی  IOD مثبت، آبهای حوالی  اندونزی سرد تر از حد نرمال است، در حالی که آبهای حوالی سواحل آفریقای شرقی گرمتر از حد نرمال  می باشد. این مجموعه ناهنجاری در آب های اقیانوس هند، گردش موسمی را تقویت می کند و به شرایط مرطوب تر از حد نرمال در بیشتر مناطق هند منجر می شود. 

بر خلاف سال گذشته، اکثر شواهد نشان می دهند که IOD در اواخر تابستان تا پاییز امسال در وضعیت خنثی بوده و یا احتمالاً روند فاز منفی ضعیفی را پی می گیرد. این به احتمال زیاد به این معنی خواهد بود که IOD در طول موسمی هند سال ٢٠٢٠ عامل کمتر موثری خواهد بود. 

یکی دیگر از مولفه های اقلیمی - اقیانوسی، ناهنجاری های دمای سطح آب دریا بر فراز اقیانوس آرام حاره است که از آن به عنوان شاخص ENSO یاد می شود. یک النینو ضعیف مرکزی در طول تابستان گذشته توسعه یافت که آب های گرمتر از حد نرمال در نزدیکی خط روزگردان  (نصف النهار 180 درجه) حاکم شد. به طور معمول شرایط ال نینو در طول فصل موسمی بارندگی زیر حد نرمال در سراسر هند منجر می شود، اما النینو ضعیف مرکزی توسط دوقطبی مثبت قوی که همزمان در اقیانوس هند در جریان بود کم اثر شد. به طور کلی ENSO در اوایل تابستان امسال در وضعیت خنثی خواهد بود، اما برخی از سیگنال ها وجود دارد که نشان می دهد شرایط لانینا (رویداد سرد La Nina) می تواند در اواخر سال ٢٠٢٠ توسعه یابد.

سوالات اساسی در این خصوص عبارتند از:

 ١. آیا لانینا توسعه می یابد و ٢. به چه میزان و با چه سرعتی این  پدیده بروز می کند؟

بنابراین ما به بررسی های خود ادامه خواهیم داد.

از دیگر مولفه های اقیانوسی موثر بر پدیده گردش موسمی شبه قاره هند، دمای سطح دریا اقیانوس اطلس است. آبهای گرم در اقیانوس اطلس تمایل به موسمی فعال تر و مرطوب تر دارند. وقتی این گرمایش اقیانوس هند با شاخص ENSO همسو می شود، اثر آن شدیدترست. همانطور که مشاهده می شود، انتظار می رود که آبهای سراسر اقیانوس اطلس گرمتر از حد نرمال باقی بماند که می تواند یک سیگنال مثبت برای مونسون تابستان هند باشد، خصوصاً اگر لا نینا همانطور که برخی مدل ها پیشنهاد می کنند توسعه یابد.

چندین مدل پیش بینی فصلی از ماه مارس بارندگی های تقریباً نرمالی  را در سراسر شبه قاره هند طی فصل موسمی ٢٠٢٠ نشان می دهند:

مدل های مرکز آب و هوایی APEC، مولتی مدل و مدل اداره هواشناسی بریتانیا Meteo office

 نشانه های اولیه حاکی از آن است که میزان بارش باران در سراسر هند از ژوئن تا سپتامبر٢٠٢٠ به طور کلی ​​حداقل نزدیک به حالت نرمال خواهد بود. آنالوگهای ما نشان می دهد که میزان بارندگی در سراسر هند در طول تابستان ٩٩-١٠١٪ نرمال بلند مدت است. زمان شروع مونسون تابستان امسال پیش بینی سختی به حساب می آید، اما ما به شروع تاریخ به هنگام  یعنی ١ ژوئن (با محدوده زمانی تقدم و تاخر ۵ روزه) امیدوار هستیم.