الگوی اطلس شرقی (EA)

 الگوی اطلس شرقی (EA) دومین مد مهم تغییر پذیری با فراوانی کم در اطلس شمالی می باشد و به عنوان یک مد اصلی در همه ماه ها نمایان می شود. الگوی EA از لحاظ ساختاری مشابه با NAO می باشد و شامل یک دو قطبی شمال – جنوب از مراکز ناهنجار می باشد که اطلس شمالی را از شرق به غرب پوشش می دهد. مراکز ناهنجار الگوی EA به طرف جنوب شرق تا خطوط گرهی الگوی NAO جابجا می شوند. به این دلیل، الگوی EA اغلب به عنوان یک الگوی تغییر جهت یافته جنوبسو NAO تفسیر می شود. با این حال، میانه عرض جغرافیایی پائین تر دربرگیرنده یک ارتباط قوی جنب حاره در رابطه با تعدیل شدت و مکان پشته جنب حاره می باشد. این ارتباط جنب حاره، الگوی EA را متمایز از همتای NAO آن می کند. این الگوی EA مشابه با الگوی نشان داده شده در مطالعه بارنستون و لیوزی (1987) می باشد، اما به طور متمایزی متفاوت از الگوی EA می باشد که در اصل توسط والاس و گوتزلر (1981) تعریف شده است.

فاز مثبت الگوی EA مرتبط با سطح دماهای بالاتر از متوسط در اروپا در همه ماه ها، و مرتبط با دماهای زیر متوسط در جنوب ایالات متحده طی ماه های ژانویه و می و در شمال مرکزی ایالات متحده طی ماه های جولای تا اکتبر می باشد. این فاز همچنین مرتبط با بارش بالاتر از متوسط در شمال اروپا و اسکاندیناوی و بارش زیر متوسط در سراسر جنوب اروپا می باشد.

الگوی EA تنوع چند ده ساله بسیار قدرتمندی را در رکورد 2004-1950، با فاز منفی نشان می دهد که طی بخش عمده ای از سال های 1976-1950 شامل می شود، و فاز مثبت طی بخش عمده ای از سال های 2004-1977 روی می دهد. فاز مثبت الگوی EA بخصوص طی 2004-1997 قوی و پایدار بود، زمانی که مقادیر میانگین 3 ماهه متوالی به طور نرمال و میانگین، 2-1 انحراف استاندارد بالاتر از نرمال بود.