تقویت غیر معمول النینو 16-2015 به دنبال آن تضعیف غیر منتظره لانینا !

---

 نویسنده:Michelle L'Heureux

September 22, 2016

NOAA Climate.gov

این انیمیشن داده ماهیانه میانگین نابهنجاری دما سطح آب دریا (SST) در ناحیه نینو 3.4 در حاره اقیانوس آرام را نشان می دهد که یک موقعیت کلیدی برای نمایش نوسانات ENSO به شمار می رود. تداوم مقادیر مثبت بالاتر از 0.5+ درجه سلسیوس النینو و مقادیر منفی کمتر از 0.5- درجه سلسیوس وجود لانینا را نشان می دهد.

خط سیاه: مشاهدات نینو 3.4 (انسو) برای هرماه که مبدا شروع آن ژانویه 2015 و خاتمه آن اوت 2016 می باشد.

خطوط بنفش: هر خط نشان دهنده پیش بینی از یک مدل متمایز می باشد. 9 مدل در این انیمیشن نشان داده شده است که در آغاز هر ماه (6 الی 8 ام هر ماه) توسط محققان و سازمان های مختلف در سراسر آمریکای شمالی اجرا (Run)  می گردند.

سال و ماه گوشه سمت راست بالا نشان می دهد که چه تاریخی مدل ساخته شده است. ما به سبب پیش نگری هم ارز جمعی منابع، تمایل به بررسی مدل های مختلف را داریم. در پیش بینی آب و هوا، هیچ یک از مدل ها به وضوح بهتر از دیگری نبوده، به طوری که این اجازه می دهد ما به طور بالقوه طیفی از خروجی ها را مشاهده نمائیم.

خطوط خاکستری: پیش بینی های گذشته مدل را نشان داده که مبدا آن به ژانویه سال 2015 باز می گردد.

میانگین شاخص نینو 3.4 از مدل های آب و هوایی گوناگون (خطوط بنفش) در غالب اسمبل مولتی مدل آمریکای شمالی (NMME)؛ مقادیر مثبت مداوم مساوی یا بزرگتر از 0.5+ درجه سلسیوس نشان دهنده النینو و مقادیر منفی مداوم مساوی یا کمتر از 0.5- درجه سلسیوس  منعکس کننده شرایط لانینا می باشد. خط سیاه مقادیر مشاهده شده گذشته شاخص نینو 3.4 بر اساس دوره های روزانه OISST بوده که به سبب دارا بودن شباهت بیشتر رزولوشن به مجموعه داده ها SST مدل NMME انتخاب گردید. خطوط خاکستری نشان دهنده پیش بینی دوره گذشته مدل از ژانویه 2015 می باشد. سال و ماه در گوشه بالا سمت راست زمانی ست که مدل اجرا (Run) و یا مقدار دهی اولیه (initialize) شده است. محور X سال و ماه هدف پیش بینی را نشان می دهد.

- رشد قوی النینو 2015 به خوبی توسط این مجموعه مدل ها پیش بینی شده بود، البته با چشم پوشی کردن از برخی مدل ها. اما به طور کل این پیش بینی دقیق و ماهرانه ترین چشم انداز از آخرین النینو بزرگ تاریخی سال های 98-1997 به شمار می رود.

- اوج قدرت نینو 3.4 در نوامبر 2015 (حداقل اندازه گیری شده توسط دیده بانی مجموعه داده های دقیق) عمدتا بالاتر از پیش بینی اغلب مدل ها بوده است، به عبارت دیگر  آنچه در واقعیت رخ داده است گرمتر از آنچه پیش بینی شد بود.

 

- به طور کل مرگ النینو نیز به خوبی پیش بینی شد. تعداد کمی از مدل ها روی این رویداد کمی بیش از حد طولانی افتادگی را نشان دادند. به این معنا که اوج در پیش بینی مدل بعد از اوج مشاهدات صورت گرفت. جای تعجب نیست که این نابهنگامی پیش بینی اوج قدرت، یک مشکل در پیش بینی آینده پیشرو (6 الی 12 ماه آینده) ایجاد کرده، اصطلاح غیر رسمی برای این شرایط (لغزش از دوره هدف  = target period slippage) بکار می رود.

- پیش بینی قبلی لانینا به طور واضح به چالش کشیده شد. ما در گذشته برخی از دلایل احتمالی این اتفاق را شرح دادیم، در حال حاضر پیش بینی ها به شرایط ENSO خنثی (با احتمال 60-55 درصد) ترجیح می دهند. دسته اولیه از این مجموعه مدلها در ماه های پس از آپریل 2016 عمدتا سرمایش کمتری را پیش بینی می کند. ما می توانیم این اتفاق را در بالاسویی و شیف مثبت بیشتر خطوط بنفش در همه ماه های پس از آپریل 2016 مشاهده نمائیم.  آیا این تضعیف روند می توانست متوقف گردد؟ مطمئن باشید می توانست. آیا ما می توانیم با لانینا مواجه شویم؟ بله، یک احتمال 40 درصدی وجود دارد، گرچه درصورت بروز آن احتمالا بسیار حاشیه ای یا لبه مرزی باشد.

- شرایط سرمایش نینو 3.4 که برای ماه های تابستان ژوئیه - اوت 2016 پیش بینی شد در غالب مدل ها بسیار سرد بود. به عبارت دیگر، مدل ها پیش بینی تهاجمی تری نسبت به آنچه که اخیرا رخداد داشته اند. ما نمی دانیم چرا لانینا طی تابستان ظهور نیافت، با اینکه در حقیقت تئوری نشان می دهد احتمال لانینا پس از رویدادهای قوی النینو افزایش می یابد. آیا این به سبب دمای آب های زیر سطحی کمتر از میانگین سراسر اقیانوس آرام استوایی ضعیف تر از پیش بینی بود است؟ آیا آن به دلیل این است که ما هنوز باید بطور  واضح بر هم کنش (تعاملات) بین اقیانوس و جو را نظاره گر باشیم؟

ما به درستی نمی دانیم ...

مترجم: مهرداد شهبازی

منابع:

Anthony G. Barnston, Michael K. Tippett, Michelle L. L'Heureux, Shuhua Li, and David G. DeWitt, 2012: Skill of Real-Time Seasonal ENSO Model Predictions during 2002–11: Is Our Capability Increasing?. Bull. Amer. Meteor. Soc., 93, 631–651.

Ben P. Kirtman and co-authors, 2014: The North American Multimodel Ensemble: Phase-1 Seasonal-to-Interannual Prediction; Phase-2 toward Developing Intraseasonal Prediction. Bull. Amer. Meteor. Soc., 95, 585–601.

Michael K. Tippett, Anthony G. Barnston, and Shuhua Li, 2012: Performance of Recent Multimodel ENSO Forecasts. J. Appl. Meteor. Climatol., 51, 637–654.