جنگ هسته‌ای بین قدرت‌های جهانی باعث «عصر یخبندان کوچک» می‌شود

---

یک مطالعه جدید هشدار می دهد که یک جنگ هسته ای بین ناتو و روسیه یا دیگر قدرتهای جهانی باعث یک "عصر یخبندان کوچک هسته ای" خواهد شد که هزاران سال طول می کشد.

استادیار شریل هریسون، دستیار گروه اقیانوس‌شناسی و علوم ساحلی LSU، یافته‌های تحقیقاتی اخیر در مورد تأثیرات جنگ هسته‌ای بر سیستم‌های زمین را در کنفرانس ابتکار تهدید هسته‌ای ارائه می‌کند. (اعتبار: مت مندلسون، NTI)

به گفته محققان دانشگاه ایالتی لوئیزیانا، جنگهای هسته ای طوفان‌های آتش، خاکستر و دود را در تراز بالایی اتمسفر آزاد می‌کنند که مانع تابش خورشید است و منجر به از بین رفتن کشاورزی در سراسر جهان می‌شود. در ماه اول پس از این انفجارهای فاجعه بار، میانگین دمای جهانی حدود 13 درجه فارنهایت کاهش می یابد که بیشتر از عصر یخبندان اخیر است.

این رویداد 11700 سال پیش به پایان رسید و موجوداتی مانند ماموت پشمالو را منقرض کرد. به طور کلی، آخرین عصر یخبندان بیش از 100000 سال به طول انجامید و جهان را حدود 10 درجه فارنهایت سردتر از امروز کرد. 

انیمیشن سه بعدی حفره‌ای غول پیکر در ازون را نشان میدهد.

دانشمندان سرویس نظارت بر جوی کوپرنیک اتحادیه اروپا روز پنجشنبه گفتند حفره ازون که هر ساله بر فراز قطب‌جنوب ایجاد میشود، بزرگتر از این قاره شده است. بطور معمول تخلیه ازون و شکلگیری حفره بر فراز قطب جنوب در بهار نیمکره جنوبی طی ماه اوت تا اکتبر صورت میگیرد. به گفته کوپرنیک، معمولاً بین اواسط سپتامبر و اواسط اکتبر به بزرگترین اندازه خود میرسد.

پس از رشد "قابل ملاحظه" در هفته گذشته، این حفره در حال حاضر از ۷۵٪ حفره‌های ازون سالهای گذشته در دوره زمانی مشابه از سال ۱۹۷۹ بزرگتر و بیش از مساحت قاره قطب جنوب است.

وینسنت هنری پوچ رئیس کوپرنیک، در بیانیه ای گفت: "امسال، حفره ازون همانطور که انتظار میرفت در آغاز فصل ایجاد شد. اکنون پیش‌بینی‌های ما نشان میدهد که حفره ازون امسال به میزان بزرگتر از حد معمول تبدیل شود." به گفته کوپرنیک، حفره ازون طی سال گذشته نیز در ماه سپتامبر به طور غیرمعمول آغاز شد، اما سپس به "یکی از طولانی‌ترین حفره‌های ازون در  مشاهدات ما تبدیل شد."

لایه ازون که بین ۱۴/۵ تا ۳۵/۵ کیلومتری بالاتر از سطح زمین قرار دارد، از این سیاره در برابر اشعه ماوراء بنفش محافظت میکند. این حفره در نیمکره جنوبی به طور معمول در اثر مواد شیمیایی مانند انتشار کلر و برم به استراتوسفر ایجاد میشود و در زمستان قطب جنوب واکنشهای کاتالیزوری ایجاد میکند.

چرخه میلانکوویچ چیست؟

---

از نظر میلوتین میلانکوویچ، به دلیل این چرخه، تغییرات محسوسی در آب و هوا، دما و فصول وجود داشته است و ما می توانیم این تغییرات آب و هوایی طولانی مدت را به سه تغییر درهندسه بین زمین و خورشید تامیم دهیم:

• گریز از مرکز: تغییر شکل مدار زمین به دور خورشید
• کجی محور: تغییر زاویه محوری چرخش زمین
• حرکت تقدیمی محور: چگونه محور چرخش زمین تغییر می کند

اگر این سه فعل و انفعال زمین و خورشید را کنار هم قرار دهید، چرخه میلانکوویچ را تشکیل می دهند. بیایید با جزئیات بیشتر کاوش کنیم:

باران شدید برای اولین بار بر فراز کوه یخ در گرینلند بارید ... این یعنی چه ؟!

---

در رویدادی که برای اولین بار در تاریخ ثبت شد، هفته گذشته باران شدید بر روی سطح یخی گرینلند بارید، اشاره ای ترسناک به تشدید بحران آب و هوا، اهمیت این امر چیست ؟!

باران شدید طی سه روز بر روی سطح یخی به ارتفاع 3216 متر در گرینلند، از 14 تا 16 آگوست 2021، رواناب را به 7 میلیارد تن آب رساند که بیشترین مقدار از زمان شروع ثبت در سال 1950  است.

با تداوم بارش باران به مدت نه ساعت، دمای هوا افزایش یافت، گرچه دمای سطح یخ به سختی از حد انجماد بالاتر رفت، اما اکنون سه بار در کمتر از یک دهه این اتفاق رخ داده است.

علائم نگران کننده بارش بر روی یخ های گرینلند

آب گرمتر صفحه یخی را بیشتر در معرض ذوب شدن قرار میدهد و آب بیش از آنکه مثل برف نور را بازتاب دهد، آن را بیشتر جذب میکند.

این آب حاصل از ذوب یخ به اقیانوس میرود و باعث افزایش سطح دریا میشود. دانشمندان تخمین میزنند که ذوب شدن پوشش یخ گرینلند (دومین ذخایر یخ بزرگ جهان پس از قطب جنوب) باعث شده است که سطح آب دریا در چند دهه گذشته حدود 25 درصد افزایش یابد. انتظار میرود با افزایش دمای کره زمین این سهم افزایش یابد.

جریانات تنظیم کننده آب و هوای نیمکره شمالی ضعیف میشود!

---

مجله معتبر Nature تأیید میکند مهمترین جریانات اقیانوسی در اطلس شمالی که مسئول اصلی هدایت آب و هوا نیمکره شمالی ست، کند میشود. چه عاملی مقصر کند شدن سرعت آن است و چه عواقبی بر آب و هوای ما خواهد داشت؟

جریانهای اقیانوسی اطلس، به رنگ قرمز جریان سطحی آب گرم و به رنگ آبی جریانهای عمیق و سرد است.

جریاناتی که ما به آن اشاره میکنیم گردش بازگشتی جنوب اقیانوس اطلس (AMOC) بوده که یکی از مهمترین سیستم های گردش اقیانوسی روی کره زمین است. این ویژگی با انتقال توده های آب گرم سطحی و شور از مناطق حاره به شمال و جریان آب سردتر و عمیقتر از قطب ها به جنوب مشخص میشود. غالباً به عنوان یک تسمه نقاله توصیف میشود، زیرا گرما را به اقیانوس اطلس شمالی منتقل میکند و به حفظ تعادل انرژی در اقیانوس اطلس و تنظیم دما در نیمکره شمالی کمک میکند.